Lylexox: “Beauty gaat om het omarmen van je eigen stijl”

Instagramsensatie Lylexox fascineert met gezichtsculpturen gemaakt van afval gemixed met make-up. “Ik doe iets dat authentiek is, beter kan toch niet?”

Als in trance wiebelt Lylexox mee op de muziek. Hij tuurt aandachtig in een spiegel. Voor hem liggen een mengpalet, een potje lijm en snijmesjes. Lylexox bereidt zich voor op zijn transformatie van een ‘gewone’ jongen tot indrukwekkend kunstwerk.

Op verzoek van M.A.C Cosmetics geeft hij een masterclass in Amsterdam. Als Lylexox niet reist, werkt hij dagelijks in zijn studio in Vancouver aan onderdelen voor nieuwe headpieces. “Ik stop pas met die voorbereiding op het moment dat ik beslis dat ik die dag een shoot doe. Ik pak dan wat me op dat ogenblik inspireert. Dat kan een stuk toast zijn, waarvan ik oorbellen maak of karton, schuimrubber of kunstbloemen”, zegt hij een dag later als hij tijd heeft om me te vertellen over zijn werk.

Tijdens de masterclass in Amsterdam is de situatie anders. Het gezichtssculptuur dat hij vandaag live creëert, moet op verzoek van M.A.C in 45 minuten af zijn. Normaal neemt een transformatie zo’n twee uur in beslag. Maar niet alleen daarom is de kunstenaar nerveus. “Wat ik doe is ook erg persoonlijk. Tijdens een masterclass kijken mensen toe. Die zijn kritisch en denken vast dingen als dat ze die lijntjes zelf veel strakker kunnen trekken. Dat geeft druk. Maar uiteindelijk vind ik het fantastisch. Ik doe iets dat authentiek is, beter kan toch niet?”

Lylexox maakt zijn gezichtsculpturen uit afval. Hoe vreemder, hoe beter. “Lyle will use it”, denken mensen volgens hem als hij per post weer een doos rommel ontvangt. “Hilarisch toch! Soms is het écht rommel, onbruikbaar, maar soms open ik een doos met dingen die cool en inspirerend zijn.”

Ruim 100K volgers op Instagram genieten als hij met zijn gezicht als canvas weer eens nieuw leven blaast in een mix van rommel, papier en make-up en zichzelf transformeert tot levend kunstwerk.

BUITENBEENTJE Lylexox groeit in de jaren tachtig op als Lyle Reimer in een gehucht in de Canadese provincie Saskatchewan. Het is een beschermende, maar voor Reimer ook een benauwende gemeenschap. Dáár de rest van zijn leven slijten, weet Reimer al jong, is beslist geen optie. Dat hij een buitenbeentje is, was duidelijk. “Mijn interesses waren totaal anders dan die van andere kinderen. In plaats van sporten, verkleedde ik me liever en knutselde graag. Mijn moeder was erg artistiek en moedigde het recyclen van materialen tot iets bijzonders aan. Wat ik nu doe, komt door mijn moeder.”

Dat er een wereld bestaat buiten het geïsoleerde dorp, weet Reimer van de bezoekjes van zijn tante uit New York, die daar modellenwerk doet en flink wat make-up heeft. “Ik zal haar bezoekjes nooit vergeten, zodra ze haar koffer opende rook ik de geur van cosmetica en zag ik bergen Chanel make-up, erg inspirerend.” Als Reimer achttien is verhuist hij naar Vancouver.

CHER Een jaar of vier geleden breekt Lylexox door via Instagram. Zijn volgers zijn veelal werkzaam in de mode- en beautywereld, maar ook wereldsterren zijn fans. Beduusd: “Boy George volgt mij, en Cher, zo bizar!” Stilistisch gezien zijn Reimers eerste posts vanaf 28 april 2013 een stuk eenvoudiger dan de perfect uitgewerkte looks waarmee hij doorbreekt. Maar die knullige oude posts verwijdert hij niet. “Ik wil graag de vooruitgang tonen. Dat vertelt een verhaal.”

Lylexox post sinds twee jaar ook korte filmpjes. Met een reden: “Ik schrok me rot toen ik hoorde dat mensen dachten dat ik computeranimaties maak! Écht alles is letterlijk geplakt op mijn gezicht. De video’s laten dat zien.”

Lyle Reimer volgt als twintiger een make-upopleiding en leert daar alle basis make-uptechnieken. Omdat zijn werk zo anders is dan dat van zijn klasgenoten, denkt Reimer dat hij alles fout doet. Toch houdt hij vast aan zijn eigen originele stijl. “Als jonge mensen mij vragen om advies, zeg ik altijd ‘find your own voice!’ Lukt dat, dan ontstaat er magie. Soms, als ik terugblik, denk ik dat wat ik nu doe al twintig jaar geleden had moeten doen. Mijn moeder zegt dan ‘Lyle, toen had je niet de evaringen en kennis die je nu hebt’. Klopt, die dingen hebben allemaal bijgedragen aan mijn ontwikkeling. Zo was ik vroeger enorme fan van Björk en Tori Amos. Niet alleen vanwege hun muziek, maar ook om de schoonheid. Ze zogen mij in een andere wereld, een fantasiewereld.”

WOW Heel bepalend voor zijn ontwikkeling als Lylexox, is het werk van collage-kunstenaar Wangechi Mutu. Alles valt op zijn plek als hij op een dag, ongeveer tien jaar geleden, in New York een galerie bezoekt en letterlijk omver wordt geblazen door haar werk. Zelf schildert Reimer dan grote mixed media-schilderijen van vrouwengezichten “Toen ik Mutu’s werk zag, zeeg ik ineen, I just was like wow!” Gefascineerd bekijkt hij in de galerie een muur vol collages. Wat hij geweldig vindt, is de wijze waarop Mutu allerlei elementen samenbrengt die op het eerste gezicht totaal niet matchen maar toch samenkomen tot een surrealistische wereld. Voor Reimer niet alleen inspirerend, maar ook een openbaring. “Tot die tijd lag mijn focus op beauty make-up, maar dat vermoeide, het inspireerde niet meer,”zegt Reimer.

Na het afronden van de make-up school in Vancouver ambieert Reimer een baan bij M.A.C Cosmetics, voor hem het meest artistieke merk. De mensen die hij zag in de winkels waren echt zichzelf. “Van zulke mensen houd ik.” Fijn aan M.A.C vindt hij de nauwe band tussen make-up en mode. Ondertussen experimenteert hij met uitgaansmake-up. Niet dat hij zo’n feestbeest is, absoluut niet zelfs, maar een vriend, een ‘club kid’, brengt hem op het idee.

VERSLAVING Reimer blijft 16 jaar in dienst bij MAC, eerst als trainer, en de laatste jaren als M.A.C brand ambassador voor make-upartists in de film- en televisiewereld, die hij ondersteunt met producten en instructies. Omdat zijn baan niet meer valt te combineren met zijn alter ego Lylexox, zegt hij begin dit jaar op. Op verzoek van M.A.C geeft hij nog wel wereldwijd masterclasses, van Japan, Parijs, Taiwan tot in Amsterdam.

Nee, hij heeft nooit een seconde gedacht dat hij zo furore zou maken. Zijn werk is inmiddels een verslaving geworden - hij kan niet zonder. Hij is erg tevreden met wat hij het liefst doet: “My own thing.”

De keerzijde? Al die make-upartiesten die zijn werk ‘gebruiken’ als inspiratie zonder creditvermelding vindt hij niet cool. “Ik zie het maar als een compliment, want het is fijn dat mensen interesse hebben in mijn kijk op schoonheid.” Erg blij wordt hij van de ladingen fanmail. “Echt, ik kan wel huilen van geluk als ik lees dat ik mensen een geluksmoment bezorg, dat ik mensen raak. Heerlijk dat kunst die gave heeft.”

TUTORIALS Als bekendheid wordt Reimer overspoeld met verzoeken om tijdens events op te draven als Lylexox in drag. Zal hij nooit doen. “Wat ik doe associeer ik niet met drag. Mensen die niet weten hoe mij te plaatsen, labelen me in de categorie drag. Ik zie wat ik doe als kunst.” Wie Reimer voor een smak geld wil inhuren voor een tutorial, krijgt ook nul op rekest. “Dat past niet bij mij. Volgers zien mij als kunstenaar, niet als een YouTube-blogger. Belachelijk trouwens al het geld dat omgaat in tutorials en video’s. Ik ben ervan overtuigd dat er een eind komt aan die trend. En niemand zal het missen. De toekomst van beauty gaat om het omarmen van je eigen stijl.”

Hij vindt het een eer als modemerken contact met hem zoeken, zoals Gucci een paar jaar geleden. Omdat Reimer werkt met rommel, vroeg hij om Gucci-afval. Hadden ze niet. Wel ontving hij een gloednieuwe Gucci-tas, waar hij dus maar de schaar in zette. “Ik huilde modetranen, wat doe ik?” Voor Moschino rondde hij onlangs een project af. In een paar dagen moest hij zeven looks bedenken, vervolgens vliegen naar LA voor een drie dagen durende shoot voor de Italiaanse Vogue. Voor de mensen die denken dat het me allemaal komt aanwaaien: ik zorg voor kwaliteit en werk vol overgave. Anders gebeurt er niets!”

Of Lyle Reimer nog iets te wensen heeft? “Werken met John Galliano aan een project voor Margiela lijkt me geweldig, maar het zal niet meevallen om daar als nieuwkomer binnen te komen. Ik zeg het daarom in elk interview. Voor nu ligt de focus op mijn kunstenaarschap en een boek dat in maart uitkomt. Ik voel het; 2019 wordt een opwindend jaar.”

In het dagelijkse leven gebruikt Lyle Reimer geen spoortje make-up, daarvoor is zijn huid te gevoelig. “Als ik op één dag een paar looks maak, voelt mijn huid rauw. Wat betreft huidverzorging houd ik het simpel met ’s morgens en ’s avonds The Ordinary. Kunnen die producten wel goed zijn, dacht ik eerst, want ze zijn spotgoedkoop. Voor mijn transformaties kan ik niet zonder M.A.C Prep + Prime Fix Finishing Powder. Studio Fix Fluent Foundation dekt goed, ik mix het met druppeltjes acrylverf. Ook van M.A.C is Lipmix, op reis hoef ik dan niet verschillende lipsticks mee te nemen.”