Georgette Koning – Tekst         

Dion Bal - Fotografie

‘Een Benchellal jurk is een evenement, een happening. Het zijn grote monumentale pieces. Ik ben altijd bezig geweest met volumes; the bigger the better. Drama! Dat komt door mijn Marokkaanse achtergrond, we vieren alles altijd heel groots, van een diner met veel gangen tot bruiloften die dagen duren.

‘Zwart is voor mij uitdagend om mee te werken, dat vind ik mooi. Als je werkt met zwart moeten alle details, de naden en de afwerking subliem zijn. Want je ziet alles in zwart. Je kunt je als ontwerper niet verschuilen achter wit, een felle kleur of een dessin.

‘Ik hou van werken met proporties, ergens volume weghalen en het ergens anders terugplaatsen. Het is een soort spel om het te laten kloppen. Of het klopt, zie ik in een seconde. Dat zal het gevolg zijn van jarenlange ervaring, mezelf trainen. Mijn ritueel: als ik ’s avonds vertrek uit mijn atelier en de volgende ochtend kijk naar een ontwerp, en ik krijg een glimlach, dan zit ik goed. Klopt het niet, dan begin ik overnieuw.’

‘Ik werk alleen met deadstock, dat is overgebleven materiaal. Ik ontwerp dus vanuit leftovers en die moet ik eerst vinden. Toen ik airmesh ontdekte ben ik daarmee gaan experimenteren. Het is soort neopreenachtige stof, heel licht, mooi om volume mee te creëren. Airmesh geeft een moderne vibe aan het ontwerp.

De hoeveelheid stof die ik heb gevonden is bepalend voor een ontwerp. Nee, dat voelt niet als een beperking. Ik vind dat zo’n enorme uitdaging! Net magie, dat een ontwerp alleen maar kan ontstaan door de hoeveelheid beschikbaar materiaal. In de gefotografeerde cape zit zeven meter neopreen.

‘Elk ontwerp maak ik met de hand en is uniek. Mijn jurken dragen ‘licht’ en comfortabel en bevatten geen korsetten. De uitstraling is vrouwelijk en tijdloos.

Ik werk heel inclusief: one size fits all, omdat de stof net als bij veel Balenciaga-ontwerpen van het lichaam af staat.

‘Een klant die bij mij komt kan geen jurk kiezen uit een lookbook. We gaan in gesprek en ik ontwerp op de persoon. De klant moet vertrouwen dat ze in goede handen is. In elk geval wordt het een heel grote jurk, zónder tierelantijntjes, want daar hou ik niet van. Mijn ontwerpen zijn monochroom maar ook heel expressief. Groots maar eenvoudig. Dat contrast vind ik interessant.’

‘Als je in de mode werkt en je kent Balenciaga niet dan mis je iets groots. Als kind was ik al geobsedeerd door mode, ik bladerde altijd door oude modemagazines. Wat ik zag zoog ik op. Zo kende ik al jong de ontwerpen van Balenciaga, Yves Saint Laurent en Pierre Cardin. Deze ontwerpers zijn voor mij de grondleggers van het couturegevoel in de jaren veertig, vijftig en zestig. Balenciaga blonk uit in gedurfde looks. Een lievelingsontwerp heb ik niet, ik zou niet kunnen kiezen, daarvoor is alles te verschillend. Of ik overeenkomsten zie met mijn werk? Ik zie invloeden en overeenkomsten van iedereen in de mode, het is allemaal met elkaar verbonden.’

Aanleiding van dit interview met modeontwerper Mo Benchellal is de grote Balenciaga expositie in het Haagse Kunstmuseum. De shoot met Benchallal staat in MIRROR MIRROR #15. De Spaanse Cristóbal Balenciaga (1895–1972) is pas twaalf als hij in 1907 aan de slag gaat als leerling-tailleur. Hij blijkt talentvol en opent met succes in 1917 zijn eerste modehuis in San Sebastián. In Parijs heeft Coco Chanel zich een paar jaar eerder aan de rue Cambon gevestigd. In 1937, na het uitbreken van de Spaanse burgeroorlog, Balenciaga is dan de veertig al ruim gepasseerd, verhuist hij naar Parijs om daar zijn geluk zoeken. Triomf volgt. In 1968 stopt Cristóbal Balenciaga, 73 jaar. Hij wordt in 1971 voor het laatst gezien in het openbaar, op de publieke begrafenis van Chanel. Zelf overlijdt hij een jaar later.