DESIGNER (M/V/X) GEZOCHT
Afscheid Dries Van Noten
De mode staat op een kruispunt. Terwijl een aantal historische labels angstig toekijkt hoe hun macht, invloed en financiële resultaten steeds verder dalen, staat een nieuwe generatie ontwerpers klaar. Door Jesse Brouns
De mode beleeft een moeilijk moment. Het systeem hapert. Daar zijn veel verklaringen voor, van wispelturige Chinese consumenten tot geopolitieke omstandigheden, maar over mogelijke oplossingen lijkt niemand het eens. En dus wordt er, zo lijkt het soms, paniekvoetbal gespeeld.
De stoelendans van artistiek directeuren bij de luxehuizen gaat in versneld tempo door, niet zonder kleerscheuren. Figuurlijk dan. Bij Gucci, Burberry en Salvatore Ferragamo lijkt niks nog te lukken. De opvolger van Tom Ford werd al na één seizoen vervangen en Burberry kreeg na nogmaals tegenvallende resultaten een nieuwe CEO. Na een jarenlange, eenzijdige flirt met de elite, hoopt de Britse fabrikant van regenjassen opnieuw een breder publiek bereiken. Mét Daniel Lee, die na de flopjaren van Riccardo Tisci beterschap moest brengen, vooralsnog zonder succes.
Er is ook een generatie van ontwerpers die stilaan verdwijnt: Giorgio Armani werd afgelopen zomer negentig, Ralph Lauren dit najaar 85, Rei Kawakubo viert dan haar 82ste verjaardag, en ook Miuccia Prada is niet langer piep. Allicht werken ze door tot ze er bij neervallen, zoals destijds Karl Lagerfeld. What’s next? Chaos, en onzekerheid.
En dan is er een andere, jonge generatie, van consumenten die zich minder gemakkelijk in de luren laten leggen door de lege beloftes van de textielindustrie, en dan zeker het luxesegment, waar de prijzen blijven stijgen, en de kwaliteit niet altijd volgt.
Intussen gaat de geruchtenmolen in overdrive. Bij Balenciaga, schijnt het, zou Demna nog voor het eind van het jaar vertrekken. Hedi Slimane zou zijn contract bij Celine niet verlengen, en volgens sommige bronnen al zijn opgestapt. Maria Grazia Chiuri van Dior zou terug naar Rome willen, dichter bij haar gezin. Ze zou er de draad opnemen bij Fendi, waar ze in 1989 haar carrière begon. Let op het herhaaldelijk gebruik van het woord ‘zou’ in deze paragraaf.
In de coulissen staan verschillende veteranen te drummen, klaar voor een nieuwe uitdaging. Waar gaat Sarah Burton naartoe? Pier Paolo Piccioli? De eerste is al even weg bij Alexander McQueen, de tweede werd bedankt (zo hoop je dan) door Valentino.
Er is de voorbije maanden ook veel gespeculeerd over John Galliano, die geen zin meer zou hebben in zijn baan bij Maison Margiela. De getalenteerde, soms schimmige Brit kon er in relatieve luwte zijn ding doen nadat hij bij Dior was ontslagen wegen onheus gedrag, antisemitische verwensingen op een caféterras inbegrepen. Er wordt al enkele maanden hard gezwoegd aan een terugkeer van Galliano in de spotlights, met Vogue-hoofdredacteur Anna Wintour als belangrijkste cheerleader. De coutureshow van Margiela, in januari, ging viraal, vooral bij jongere generaties die de shows van Galliano voor Dior alleen van horen zeggen kennen, en van YouTube. In New York zou de grote modetentoonstelling van het Metropolitan Museum afgelopen voorjaar aan Galliano worden gewijd. Dat ging uiteindelijk niet door. Maar op het bijhorende Met Gala, de Super Bowl van de mode, droegen opvallend veel celebs zijn kleren, al dan niet vintage. Er ging een documentaire over hem in première en Galliano was ook prominent aanwezig op het evenement Vogue World in Parijs, waar de anders mediaschuwe ontwerper zowaar een interview gaf, aan een influencer. En dan werd hij ook nog genomineerd voor een British Fashion Award als designer van het jaar.
Is er opnieuw plek voor Galliano in de eerste divisie van de mode? Bij Dior! Zo jubelde alvast een van de meestgelezen roddelaccounts op Instagram deze zomer. Allicht wat voorbarig, maar wie weet.
Laatste show onder Dries Van Noten
Er was, bij het in druk gaan van dit nummer, ook nog een baan vrij bij Chanel. En verder waren Dries Van Noten en Givenchy begin september nog op zoek naar nieuwe creatieve leiders. Valentino en Lanvin behoren dan weer tot het handvol erfgoedmerken dat net aan een nieuw hoofdstuk is begonnen, met respectievelijk Alessandro Michele (ex-Gucci) en Peter Copping, ex-Nina Ricci, ex-De la Renta, en recent hoofd van de couturecollecties van Balenciaga). Of ze hun labels opnieuw de weg kunnen wijzen naar glorie en succes, valt af te wachten.
GEZOCHT: EEN OPVOLGER VOOR DRIES VAN NOTEN
‘In de vroege eighties droomde ik er als jonge gast in Antwerpen van om een stem te hebben in de modewereld’, zei Dries Van Noten toen hij enkele maanden geleden bekendmaakte dat hij afscheid zou nemen van zijn merk. ‘Die droom is uitgekomen. Nu wil ik mijn focus verleggen naar alle dingen waar ik nooit de tijd voor had.’ De ontwerper van 66 voegde er aan toe dat het na 38 jaar tijd was om plek te maken voor een nieuwe generatie talenten. Hij ontwierp vervolgens nog één mannencollectie, voor zomer 2025. Die toonde hij in juni, tijdens de mannenmodeweek van Parijs. De volgende damescollectie werd gemaakt door het team met wie hij al jaren nauw samenwerkt. Een echte opvolger is nog niet aangekondigd. Dat zal niet makkelijk zijn. Dries Van Noten, de man, en Dries Van Noten, het merk, zijn in zekere zin altijd inwisselbaar geweest — of toch tenminste voor de buitenwereld. Een ontwerper vervangen die nog leeft, meer nog: blaakt van gezondheid, is nooit eenvoudig. Wordt de opvolger een trouwe rechterhand — iemand uit de coulissen — of iemand extern? Aan The New York Times vertrouwde Van Noten toe dat hij zich toch wat ongerust maakte over de toekomst van zijn merk. ‘Het zou jammer zijn als iemand gewoon binnenkomt en zegt: scheur alles kapot, we houden de naam, maar we gaan alles anders doen. Ik denk dat ik dan echt ziek zou zijn.’
GEVONDEN: VERONICA LEONI BIJ CALVIN KLEIN
Calvin Klein verraste enkele maanden geleden met het nieuws dat het Calvin Klein Collection gaat herlanceren. De catwalklijn van CK leek immers dood en begraven sinds het bittere vertrek van Raf Simons (intussen bij Prada) en Pieter Mullier (intussen bij Maison Alaïa), in 2018. Calvin Klein deed niet langer aan high fashion en verlegde de focus volledig naar jeans en underwear, altijd al de moneymakers van het merk. In feite had niemand verwacht dat ‘Collection’ ooit nog zou terugkeren. Een uitdaging voor de Italiaanse Veronica Leoni, een veteraan van Jil Sander, Céline, Moncler, en The Row. Leoni heeft ook haar eigen label Quira, dat ze heeft geshowd tijdens de modeweken van Milaan en, recenter, Parijs. Ze werd er vorig jaar mee genomineerd voor de LVMH Prize, de belangrijkste prijs voor jonge labels.
GEVONDEN: SARAH BURTON VOOR GIVENCHY
Givenchy zal wel voor altijd gelinkt zijn aan de little black dresses van de in Brussel geboren, Nederlandse Audrey Hepburn. Sinds 1988, toen het label in handen van luxegroep LVMH kwam, heeft het een op zijn zachtst gezegd hobbelig parcours gereden. Zowel John Galliano als Alexander McQueen kregen er hun eerste ervaring als creatief directeur van een luxemerk. Galliano ging later naar Dior, McQueen kreeg zijn eigen label bij concurrent Kering. Riccardo Tisci zette Givenchy volledig naar zijn hand tijdens de twaalf jaar die hij er doorbracht. De Italiaan verzoende als een van de eerste designers bij een luxemerk high fashion en streetwear, vooral in zijn mannencollecties. Opvolger Clare Waight Keller zocht opnieuw aanknoping met het erfgoed van Hubert de Givenchy, maar vond daar niet meteen klanten voor. Toen Givenchy vervolgens met Matthew Williams opnieuw inzette op streetwear — Williams had (en heeft) zijn eigen cultlabel, 1017 Alyx SM — begreep niemand nog waar het merk precies voor stond (en staat). Het label laat nu al een paar seizoenen collecties maken door ‘de studio’. Onlangs is er eind gekomen aan alle speculaties. De redder in nood is Sarah Burton, en dat klinkt als de meest denkbare fantastische keus.
VOOR HOELANG? SEAN MCGIRR BIJ ALEXANDER MCQUEEN
Bij Alexander McQueen is Sarah Burton vorig jaar opgestapt. Burton, de voormalige rechterhand van McQueen, liet het label na diens zelfmoord in moeilijke omstandigheden bloeien, maar was na veertien jaar duidelijk aan iets anders toe. Haar opvolger, de Ier Sean McGirr, was eerder head of ready to wear bij J.W. Anderson, en werkte ook voor onder meer Dries Van Noten en Uniqlo. Hij bleek snel kansloos voor de aasgieren online. Op de debuutshow van McGirr, in een voormalig ondergronds station voor goederentreinen in het dertiende arrondissement van Parijs, viel nochtans weinig aan te merken. McGirr herinterpreteerde McQueen op zijn manier, voor de eenentwintigste eeuw, en minder duister dan de mode van de oorspronkelijke ontwerper. Die is intussen al anderhalf decennium dood. De gordijnen mochten wel eens worden open getrokken. Nu nog de consumenten overtuigen.
