Leigh Bowery en zijn waanzinnige uitdossing vormden meer dan inspiratie voor ontwerpers als Alexander McQueen en Vivienne Westwood. Ook werd zijn stijl werd vaak gekopieerd. Donderdag opent de expositie Leigh Bowery! in het Londense Tate Modern museum. Een interview met Fergus Greer die in de eighties een relatie had met Leigh Bowery.

Noem een wereldster; Robbie Williams, David Bowie, Yves Saint Laurent of Damien Hirst, en fotograaf Fergus Greer heeft ze voor de lens gehad. Maar niemand fotografeerde hij zo vaak als performance-artiest Leigh Bowery.

Als een schok. Zo herinnert fotograaf Fergus Greer zijn eerste ontmoeting eind jaren tachtig met Leigh Bowery. “Oh my god, dít is een indrukwekkende kerel’, vertelt de celebrity-fotograaf. Omringd door foto’s van de kleurrijke man van wie hij in zes jaar tijd zo’n honderdvijftig fascinerende portretten maakte.

Fergus Greer was op het moment van zijn onvergetelijke ontmoeting beginnend fotograaf die als assistent het vak had geleerd bij grootheden als de Britse portret- en modefotograaf Terence Donovan en de legendarische Amerikaanse modefotograaf Richard Avedon. “Toen ik voor mezelf begon zei Donovan dat ik geen modefotograaf was: “Je moet doorgaan als portretfotograaf. Waarom, vroeg ik nog? “Ik voel dat zo”, antwoordde Donovan.”

Greer sloeg het advies van zijn leermeester in de wind en probeerde het als modefotograaf, om vervolgens al snel te ontdekken dat zijn hart niet bij de modewereld lag. “Ik hield van mensen en het portretteren van mensen. Daar ben ik goed in, maar er ging een leercurve aan vooraf voordat ik dat wist.” Leigh Bowery speelde hierin een belangrijke rol.

Nadat in 1988 een wederzijdse vriend de ambitieuze fotograaf aan Bowery voorstelt met de tip “jullie moeten eens met elkaar gaan werken” gaan de twee aan de slag. Greer: “Leigh was net begonnen, ontwierp mode, en begon rond die tijd met performancevoorstellingen waarvoor hij publiciteitsfoto’s nodig had. Hij gaf me de gelegenheid dingen uit te proberen. Ik had alle tijd, maar opdrachten, laat staan geld, had ik op dat moment niet.”

Vanaf 1988 tot 1994 (Bowery overleed in 1994) maakten ze samen verschillende series. Bowery bezocht om de drie, vier maanden Greers studio met tassen vol eigen gemaakte extravagante kostuums en make-up.

Pas uren later, na het opbrengen van make-up, kunstwerkjes op zich, en het letterlijk aantrekken van de vaak gekorseteerde kostuums kon er een serie gefotografeerd worden. Greer bedacht de poses.

“Hoe Leigh poseerde hing samen met zijn kostuum. In elke serie zijn de poses anders, het maakt daarom de foto’s afzonderlijk ook interessant.”

Fergus Greer schoot tijdens verschillende sessies in totaal zo’n honderdvijftig foto’s die in 2002 werden gebundeld in het boek Leigh Bowery Looks.

Een van de meeste indrukwekkende foto’s is een  levensgrote fotoprint waarop Bowery van top tot teen verpakt in een glanzend lakpak en oogt als een zwarte latex opblaaspop. Verhullen, verbergen, vervormen van lichaam en gezicht zijn terugkerende thema’s op alle foto’s. “Leigh wilde breken met modeclichés, maar het ging bij hem ook over transgender en bondage. Leigh genoot van benauwdheid. De gedachte om bijvoorbeeld in zo’n lakpak de hele nacht uit te gaan en dan niet naar de wc kunnen wond hem vreselijk op.”

Bowery en zijn waanzinnige uitdossing vormden meer dan inspiratie voor ontwerpers als Alexander McQueen en Vivienne Westwood. Zijn stijl werd vaak gekopieerd. Greer:“Ik zag zijn hoeden en andere accessoires terug bij modeontwerpers John Galliano en Jean Paul Gaultier.”

Leigh Bowery! Tate Modern in Londen. Vanaf 27 february t/m 31 augustus 2025. Info: www.tate.org.uk