CAMP VERSUS QUEER
Camp doorbreekt tradities, viert individualiteit, barst van de creativiteit en is binnen mode en cultuur actueler dan ooit.
Het mag dan een marginale vorm van expressie lijken, maar niks is minder waar. Camp is overal. Van de kitscherige podiumkleding van popsterren zoals Beyoncé, Lady Gaga en Madonna, tot de outfits van drag queens en de mode-parodieën van Harris Reed en Schiaparelli. Je kan zelfs zeggen dat het conceptuele label Comme des Garçons in wezen camp is.
In haar essay Notes On ‘Camp’ (1964) schrijft de Amerikaanse filosoof Susan Sontag dat camp gaat over overdrijving, extravagantie en bewuste kunstmatigheid. Het draait om het omarmen van stijlvolle excessen en het spelen met ironie en humor.
‘Er is een opleving gaande van camp, niet alleen in de mode maar in de cultuur in het algemeen’, zei Andrew Bolton, curator van de enorme mode-expositie Camp: Notes on Fashion die het New Yorkse Metropolitan Museum of Art in 2019 aan het fenomeen wijdde.
Bij camp gaat het om een uitgesproken esthetiek die de normen uitdaagt en de grenzen tussen goede en slechte smaak vervaagt. Camp heeft de neiging op te bloeien in tijden van culturele onzekerheid. Daarom is in ons maatschappelijke landschap vol verdeeldheid, polariserende sociale media en een eindeloze nieuwscyclus, camp nu actueler dan ooit.
Camp en queer zijn aan elkaar gewaagd. In de context van mode en cultuur richt queer zich op het destabiliseren van rigide gender- en seksualiteitsnormen. Het gaat niet alleen om identiteit, maar ook om een bredere sociale en politieke beweging die diversiteit en inclusiviteit omarmt. Queer mode is non-conformistisch, experimenteel en subversief, waarbij, net als bij camp, traditionele categorieën en grenzen worden uitgedaagd en doorbroken.
Een andere overeenkomst tussen camp en queer is hun gedeelde gevoel voor rebellie tegen de norm. Beide omarmen het idee van ‘het andere’ en dagen de heersende normen uit door middel van mode en expressie. Ze vormen een ruimte waarin creativiteit en individualiteit gevierd worden, los van traditionele beperkingen.
Camp-mensen zijn geboren in een spiegelpaleis, schrijft Mark Booth in zijn boek Camp (1983). En volgens hem vinden ze nooit de uitgang. ‘Hun leven is dan ook een stuk gelukkiger als hun spiegelbeeld vleiend is; zo niet, dan mijmeren ze in hun ijdelheid misschien wel net als de Franse kunstenaar Jean Cocteau dat ‘spiegels zich langer zouden moeten bezinnen voordat ze onze beelden weergeven’. Door zichzelf te versieren moedigt camp spiegels aan tot zelfreflectie.’
CHECK DE SHOOT IN MIRROR MIRROR #19 BESTIARY Simran Kaur - Fotografie & Creative Direction / Talitha Howden - Styling / Saphron Morgan – Make-up / Masaki Kameda - Hair / Megan Thomas - Nail Artist / Eunice Leese - Set Designer/Xristina Prompona - Movement Director / Autumn Jensen - Casting Director/Dehav Studios / Beth – Nevs Models Agency
