TIM CHRISTIANI: ‘MIJN ONTWERPEN STAAN VOOR VRIJHEID’

Tim Christiani studeerde in 2021 slechts enkele maanden in Arnhem mode aan ArtEZ. ‘Slechts’, want maar hij voelde zich op de academie niet op zijn plek. ‘Ik heb altijd moeite gehad met autoriteit in een leeromgeving’, juist op scholen met vakken die ik dolgraag wilde leren. Na vijf maanden ArtEZ stopte ik er dus mee.’ zegt Christiani.

Je zou het niet zeggen, maar in feite is hij dus als modeontwerper autodidact. Overigens trouwens op meerdere vlakken, zo leerde Tim zichzelf gitaarspelen, zat in een band, maar kreeg ook eigenhandig het naaien van kleding onder de knie.

Christiani’s letterlijk gelaagde, maar ook onthullende ontwerpen, staan in het teken van vrijheid. ’Daar vecht ik voor’.

Tim Christiani groeide op in Beverwijk, zonder inspirerende voorbeelden. Juist hierdoor was zijn behoefte om de wereld te ontdekken en om zichzelf te uiten, groot. Zelfverzekerd: ‘Ik wist dat er een uitweg was’. Tim werkt alweer een tijdje in de mode, voor Bonne Suits en Ninamounah. Lees hier een interview met Tim en bekijk hier de serie Yearnings https://www.mirror-mirror.nl/inspiration-1/p-i-l-a-r1 met foto’s van Omri Roden.

Tim, je ontwerpen vallen op door hun onderscheidende vormentaal. Door verschillende ingrepen ontstaan er totaal nieuwe verrassende kledingvormen. Hoe komen je ontwerpen tot stand? Ik speel met verwachting, en teleurstelling. Mijn ontwerpen zijn meer intuïtief dan doordacht. Omdat ik met deadstock materialen werk, heeft dit zo zijn regels, oftewel beperkingen, en die ‘sturen’ mij richting bepaalde vormen. In combinatie met het lichaam dat voortdurend in beweging is, levert het verrassende resultaten op. Voor mijn ontwerpen haal ik inspiratie uit de dansfilms van Loie Fuller, en het theatrale aspect in de opstellingen van fotograaf Joel-Peter Witkin. Cruciaal in mijn ontwerpproces zijn het aan- en uitkleden. Het lichaam smelt dan samen met de vormen, dat kan botsen en vind ik juist zo verbazend.

De focus ligt in sommige ontwerpen op - wat als in het algemeen geldt als erotische zones – borsten en billen. Waarom en hoe speel jij hiermee? Het draait voor mij niet om een erotische benadering. Het gaat voor mij om kwetsbaarheid en dat komt voort uit hoe ik het dragen van kleding ervaar: ik voel me kwetsbaar in korte broeken. Dat voelt incompleet en vraagt voor mijn gevoel naar een invulling. Vandaar de gelaagdheid in mijn ontwerpen met dubbele panelen en een korte-op broek over een lange broek. Of zichtbare billen als mijn broek te groot is en afzakt. Bloot, is mijn visie, kan ook knullig over komen.

Door de shoot statisch, als terrarium en met geframed naakt te presenteren blijft het heel dicht bij mijzelf. De inspiratie achter de presentatie verwijst naar de allure van circusfotografie  uit de jaren twintig. Op dergelijke foto’s zijn de artiesten heel ‘gekleed’ en poseren ze ‘opgesteld’. Zo voel ik me zelf ook als ik een panty met rok draag, buiten, op straat test ik in mijn ontwerpen mijn zelfvertrouwen uit.

In hoeverre speelt duurzaamheid een rol? Voor een heel groot deel werk ik al duurzaam. Ik werk met ongedragen kleding, deadstock stoffen en fournituren die zijn overgebleven van producties. Als ontwerper koop ik dus nooit nieuwe producten. Iets wat al is gebruikt ‘ademt’ voor mij, het heeft een ziel. Ik vind hergebruik heerlijk, en ook het delen en weg geven. @timchristiani Foto onder: Tim in roze badpak